Հինգշաբթի , 28 Մարտի 2024

Իշխանությունները թելում են Թուրքիայի թելը. ի՞նչ վտանգներով է հղի Ցեղասպանության փաստի ուրացումը

Տասնամյակներ ի վեր ապրիլ ամսվա 24-րդ օրը հայերիս համար եղել է ոչ միայն սգի, զոհված անմեղ նահատակների ոգեկոչման օր՝ դառնալով մեր ինքնության անբաժան մասնիկը, այլև՝ պահանջատիրության: Նույն Ծիծեռակաբերդի հուշարձանը, որի ուղղությամբ ամեն տարվա այս օրը հայությունն ուղղում է իր քայլերը, իր բովանդակությամբ հենց պահանջատիրական է՝ խորհրդանշելով հայոց աշխարհն ու հայությանը:

2018-ից ի վեր, սակայն, այս օրը կոնկրետ Հայաստանում դարձել է մի տեսակ հակասությունների, ներքին պառակտումն ի ցույց դնող, խորքային խնդիրները վեր հանող օր: Իշխանությունների ջանքերով այլևս երրորդ պլան է մղվել պահանջատիրությունը, իսկ առաջին պլանում է հայտնվել «խաղաղության օրակարագ» կոչվածը, որը հայ ժողովրդին է պարտադրվում դրսի թելադրանքի ու այդ թելադրանքը մեր վզին փաթաթող ազգադավ իշխանությունների բռնի ուժով:
Փաստ է, որ Նիկոլ Փաշինյանին հաջողվել է մեծապես թեման ստվերել ոչ միայն Հայաստանի ներսում, այլև՝ դրսում: Օրինակ՝ նախքան հեղափոխությունը ապրիլի 24-ին ընդառաջ ու դրանից հետո էլ աշխարհում Հայոց ցեղասպանության ճանաչման մեծ ալիք էր բարձրանում, երբ տարբեր երկրներ համարձակություն էին ունենում՝ որևիցե մակարդակով ճանաչելու Ցեղասպանությունը: Համաշխարհային առաջատար մամուլի էջերում, ընդհանուր լրահոսում ակտիվորեն հիշատակվում էր Եղեռնի մասին, խոսվում հայկական պահանջատիրության մասին, կարևորվում ողբերգության կրկնության անթույլատրելիությունն ու հետևանքների վերացումը:
Հիմա պատկերը տրամագծորեն հակառակն է: Գրեթե ոչ ոք չի խոսում հայերի ցեղասպանության մասին, աշխարհում Ցեղասպանության փաստի նոր ճանաչումներ չեն գրանցվում, աշխարհում հայանպաստ պրոցեսների կանգ է նկատվում:
Սա պայմանավորված է երկու հանգամանքով՝ ՀՀ իշխանությունների կողմից վարվող քաղաքականութան և այդ քաղաքականության հետևանքով մեծապես առաջադիմած ու հզորացած թուրքական լոբբինգի:
Եթե նույնիսկ ՀՀ իշխանություններն են Ցեղասպանության փաստը ստվերում՝ նման կերպ ջանալով կատարել թուրքական կողմի պահանջները՝ իբր բնականոն հարաբերություններ հաստատելու, ապա ինչո՞ւ պետք է օտարները հայերից ավելի հայ լինեն ու Թուրքիայի հետ իրենց հարաբերությունները փչացնեն՝ չունենալով դրանից որևիցե օգուտ:
Հայաստանը մեծ ողբերգության մեջ է հիմա ապրում, որը ոչ պակաս մասշտաբային է, քան 1915-ին տեղի ունեցածը: Կանգնած ենք ինքնության կորստի իրական վտանգի առաջ: Ողբերգության անունը «ՔՊ-ական իշխանություն է», որից եթե չազատվեց Հայաստանը, եղածն էլ ենք կորցնելու՝ հերթական անգամ բռնելով գաղթի ճանապարհը:
Գ.Մ.
Source: USAArmenia

Մասին USArmeniaNews.com

Կարդացեք նաև

Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»

  Տավուշի մարզից վերադառնալուց անմիջապես հետո Նիկոլ Փաշինյանը, մտնելով տիկտոկյան ուղիղ եթեր ու փորձելով թվարկել …