Լրահոս – Lrahos Լուրերի անսպառ աղբյուր
Պրահայի անդրատլանտյան հարաբերությունների կենտրոնում հարցուպատասխանի ժամանակ Նիկոլ Փաշինյանն անդրադարձել է իշխանություն-ընդդիմություն հարաբերություններին՝ հայտարարելով, որ վերջերս ինչ-որ բան փոխվել է խորհրդարանում: «Վերջերս ես շատ կարևոր հայտարարություններ արեցի մեր խորհրդարանում, տեսա, որ ընդդիմությունը լսեց իմ ուղերձները։ Իմիջայլոց, սա հաջողություն է մեր խորհրդարանի համար, քանի որ անցյալ տարի անգամ չէին լսում, ականջալուր չէին լինում, ինչ-որ բան էին շպրտում, չգիտեմ, կռվում էին բռունցքներով, ձեռքերով։ Դա էլ է մարտահրավեր մեր ժողովրդավարության համար, որ կարողանանք պատշաճ մթնոլորտ ձևավորել՝ ունենալու համար տրամաբանական քննարկումներ… մենք սկսել ենք միմյանց ականջալուր լինել, միմյանց լսել։ Հույս ունեմ՝ դա զուտ պատահականություն չէ, դա նոր մշակույթի սկիզբ է».-մասնավորապես՝ հայտարարել է Փաշինյանը:
Փաշինյանը նման կերպ փորձել է ուղերձ հղել արտաքին աշխարհին՝ մի կողմից՝ ջանալով լեգիտիմացնել սեփական իշխանությունը՝ համոզելով, թե իբր իրեն ընդդիմությունն էլ է ընդունում, քանի որ հաջողվել է բոլորին վերադարձնել իրականություն, մյուս կողմից՝ նկատի ունենալով այն, թե ինչ հայտարարություններով է նա ԱԺ-ում հանդես եկել՝ պետք է արձանագրել, որ Փաշինյանը օտարներին ջանացել է վստահեցնել՝ կարող է, ի վիճակի է կյանքի կոչել «խաղաղության դարաշրջանի» բացման ծրագիրը:
Նիկոլ Փաշինյանը, իհարիե, փորձել է լուծել իր քաղաքական խնդիրը, սակայն փաստ է նաև այն, որ խոշոր հաշվով նա արձանագրել է իրականությունը:
Բանն այն է, որ անզեն աչքով էլ տեսանելի է, որ ընդդիմությունը գործնականում հրաժարվել է գործուն պայքար մղել՝ բռնելով մի տեսակ սպասողական կեցվածք: Թե ինչի հետևանք է դա, կարելի է միայն ենթադրություններ անել, սակայն փաստն այն է, որ այսօր ընդդիմության վրա հենվելով է նաև, որ Նիկոլ Փաշինյանին հաջողվում է պարզերես լինել արտաքին աշխարհի աչքում:
Այսպիսով՝ հարց է առաջաում՝ եթե ընդդիմությունը պնդում է, որ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը գոյաբանական վտանգ է Հայաստանի համար, ապա ինչո՞ւ է թույլ տալիս, որ Փաշինյանն օգտագործի իրեն ու լեգիտիմացվի: Արդյոք ընդդիմությունը չի՞ ծրագրում պայքարի նոր ալիք բարձրացնել:
Վերջին ժամանակներս խորհրդարանական ընդդիմությունը որոշակի ախատանքներ է տանում Հայաստանի մարզերում՝ փորձելով հասարակ ժողովրդին բացատրել, թե ինչ է լինելու բոլորիս հետ, եթե ՔՊ-ն շարունակի իշխանության մնալ: Դատելով ստացվող ազդանշաններից՝ եթե ոչ հանրության ջախջախիչ մեծամասնությունը, ապա առնվազը դրա մի զգալի մասը համաձայն է ընդդիմության հետ և հասկանում է՝ դեպի ուր է տանում երկիրը Նիկոլ Փաշինյանը: Հետևաբար՝ կան հիմքեր՝ ենթադրելու, որ առաջիկայում ընդդիմությունը կարող է ապստամբության նոր ալիք բարձրացնել՝ հատկապես նկատի ունենալով այն, որ վերջերս նույն «Հայաստան» դաշինքի պատգամավորներից մեկը չէր բացառել, որ կարող են մանդատները վայր դնել:
Թե երբ կսկսվի Հայաստանում քաղաքական բուռն պայքարի սեզոնը, և թե ինչպես այն կընթանա ու կհանգուցալուծվի, հիմա թերևս դժվար է ասել, բայց եթե ընդդիմությունն իսկապես անկեղծ է, ապա պարտավոր է գործնականում քայլեր ձեռնարկել՝ երկրում իշխանափոխության հասնելու համար: Այս իրավիճակում իշխանությունների հետ համահավասար պատասխանատվություն է կրում նաև ընդդիմությունը, որին հասարակության՝ ստվարացող ընդդիմադիր հատվածը խորհրդարան է գործուղվել պայքարելու, այլ ոչ թե աշխատավարձ ստանալու համար:
Source: USAArmenia
