Արդյոք Լիլիթ Մակունցն ավելորդ լավատեսություն չի՞ դրսևորում

Մեկնաբանելով Նիկոլ Փաշինյանի ամերիկյան այցը, որի արդյունքների վերաբերյալ վերլուծություններն ու դատողությունները թողնում են հակասական տպավորություն՝ ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը հայտնել է այցի հիմնական ուղերձները՝ հայ-ամերիկյան ռազմավարական համագործակցության շարունակականության ապահովում և «խաղաղության օրակարգի» առաջմղում:

Մակունցը միաժամանակ պնդել է, որ Փաշինյանի մեսիջները տեղ են հասել, իսկ արդյունքները հայկական կողմի համար գոհացնող պետք է համարել:
Եթե Մակունցի պնդումներն իրականություն են, ապա հարց է առաջանում, թե այդ դեպքում ինչո՞ւ Թրամփը չընդունեց Փաշինյանին, իսկ փոխնախագահ Վենսի հետ ՀՀ ղեկավարի հրապարակած լուսանկարը թերևս առաջ է բերում հարցեր, քան հուսադրում:
Մյուս կողմից՝ հարց է, թե ինչ է նկատի ունեցել Մակունցը «խաղաղության օրակարգի» տակ:
Եթե այն, ինչ որ անում ու հայտարարում է Փաշինյանը, ապա միայն լացել կարելի է. ՔՊ-ի խաղաղության օրակարգը Հայաստանի կապիտուլյացիան անշրջելի դարձնելուն է ծառայում և հիմնված է գրեթե բացառապես ադրբեջանական պահանջների անվերապահ կատարման վրա: Նիկոլ Փաշինյանը մոտավորապես ասում է հետևյալը՝ պատրաստ ենք բավարարել Ադրբեջանի բոլոր պահանջները, միայն թե Բաքուն երաշխավորի, որ չի հարձակվի Հայաստանի վրա: Բայց նույնիսկ այս դեպքում Բաքուն ցուցադրում է երեք մատի կոմբինացիա՝ չթաքցնելով, որ սպասում է հարմար առիթի՝ գրավելու ամբողջ Հայաստանը:
ԱՄՆ-ում Փաշինյանին տվե՞լ են երաշխիքներ, որ Բաքուն չի հարձակվի:
Արևուտքը բաց տեքստով է հայտարարում, որ որևիցե երաշխիք Հայաստանին տալ չի կարող; Հետևաբար՝ ո՞րն է Մակունցի ոգևորության պատճառը, հասկանլի չէ:
Ինչ վերաբերում է հայ-ամերիկյան երկկողմ օրակարգին, ապա հարց է, թե արդյոք այս իշխանություններն ի վիճակի լինելու են այդ օրակարգի սպասարկման ընթացքում սպասարկել նախևառաջ Հայաստանի շահերը, թե՞ գերխնդիրն ընդամենն իշխանության պահպանումն է, որի դիմաց ՔՊ-ն պատրաստ է հանձնել պետությունը:
Այս հարցի պատասխանը գտնելու համար հարկ է ընդամենն ուսումնասիրել ՔՊ-ի կառավարման տարիների քրոնիկոնը ու արձանագրել, որ իշխանությունների համար միակ առաջնային խնդիրը սեփական անձեռնմխելիությունը պահպանելն է ու այդ ճանապարհին թույլ տված հանցագործությունների լեգիտիմացումը: Վերջիվերջո նույն պատերազմն էլ տեղի ունեցավ միայն այն պատճառով, որ նույն Լենա Նազարյանին չասեին դավաճան: Այս մասին, ի դեպ, հենց Նազարյանն էր խոստովանել եթերներից մեկում՝ ավեկորդ անկեղծություն թույլ տալով:
 
 
Source: USAArmenia

USArmeniaNews.com

Share
Published by
USArmeniaNews.com

Recent Posts

Որքա՜ն անհնար է նկարագրել մահվան սպասող այն ծանր րոպեները, որ ժամեր դարձան, հետո` օրեր և անսահմանություն

Անցել է 5 տարի։ Սեպտեմբերի 27-ի աղետաբեր պատերազմը եկավ` ավերածություններ սփռելով մեր շուրջը...Բաց աչքով տեսանելի…

7 ժամ ago

«Հայաստան» դաշինք, եթե ստորագրելու էիք, ինչո՞ւ էիք այսքան ամիս «գլուխներս հարթուկում».Արմինե Օհանյան

Ես առհասարակ չեմ սիրում քննադատել ընդդիմությանը, որովհետեւ չեմ ուզում ինչ որ կերպ` անգամ ակամա աջակցել…

1 օր ago

Ո՞Վ ՍՊԱՆԵՑ ՎՈԼՈԴՅԱ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻՆ…Միհրդատ Ռոստոմի Մադաթյան

Այսօր, ինֆորմացիայի առատության շրջանում, մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է որոշակի փաստեր համադրել և փորձելով հասկանալ իրականությունը…

2 օր ago

Մասնակցե՛ք Սփյուռքի նորաստեղծ Կոնգրեսի բացման պատմական միջոցառմանը

Դավիթ Մնացականյան   Եվս մեկ կարևոր հարցազրույց ունեցանք Հարգարժան Մկրտիչ Բաբայանի և Վրեժ Աղաջանյանի հեղինակավոր…

3 օր ago

Արփինե Սարգսյանի գործունեության հետևանքներն անհետաձգելի են դարձնում նրա հրաժարականը

Փարաքարի համայնքապետ Վալոդյա Գրիգորյանի աղմկահարույց սպանությունն առաջ է բերել մի շարք սուր հարցեր. Արփինե Սարգսյանի…

4 օր ago